Durun! "Yine aynı konuda bir e-posta daha mı?" demeden önce bir saniye beni dinleyin :)
Öncelikle, durumdan bihaberseniz, şuraya bir göz atın, ben de o arada diğerleri için ikinci e-posta'nın neden gönderildiğini izah edeyim:
Şimdi, biliyorsunuz yurtdışında bu yardım koşusu kavramı uzunca süredir var, adamlar çok da güzel uyguluyor bu işi. Çatır çatır topluyorlar milyonları, ihtiyacı olanlara ulaştırıyorlar. Haliyle bu işte uzmanlaşmışlar. Bize de diyorlar ki, ikinci e-posta şart, hatta yüzsüzce üçüncüyü bile atabilirsiniz. Sebebi, insanların ilk e-postayı okuyup konuya hakim olduktan sonra "ha yatırdım ha yatırıcam" diyerek bağışı unutmaları. Tecrübe yani. İşte şu anda okuduğunuz satırlarla ben de size durumu tekrar hatırlatıyorum. O çocukların vereceğiniz her kuruşa ihtiyacı var, lütfen desteğinizi esirgemeyin. Ayrıca merak etmeyin, üçüncü mail'i atarak sizi daha da bunaltmaya niyetim yok :)
Bu arada merak edenler için, bağış raporları gelmeye başladı, raporu gördüğümde bu kadar mutlu olacağımı söyleseler inanmazdım! Yarışa bir hafta kala aslında kırık bir ayak parmağıyla koşmakta olduğumu "acı" bir şekilde öğrendim ama bağışlar insana öyle bir gaz veriyor ki, bacağın kırılsa koşarsın, o derece :) Vazgeçmek yok, çocuklar için kırık parmakla da koşulur.
Hepinize, desteğinizin gerçekten çok önemli olduğunu son kez hatırlatarak, teşekkür ediyorum.
Sevgiler.
No comments:
Post a Comment